علی بن ابی طالب علیه السلام از خانه بیرون آمده بود و طبق معمول، به طرف صحرا و باغستانها که با کار کردن در آنجاها آشنا بود می رفت. ضمنا باری نیز همراه داشت. شخصی پرسید: یا علی! چه چیز همراه داری؟

علی: (درخت خرما، ان شاء اللّه).

درخت خرما؟!

تعجب آن شخص وقتی زایل شد که بعد از مدتی او و دیگران دیدند تمام هسته های خرمایی که آن روز علی همراه می برد که کشت کند و آرزو داشت در آینده هریک درخت خرمای تناوری شود، به صورت یک نخلستان درآمد و تمام آن هسته ها سبز و هر کدام درختی شد؟(وسائل، ج 2 ص 531، و بحار، ج 9، ص 599..


منبع:کتاب د استان راستان جلد 1و2