امام حسن علیه السلام گوید: یک شب جمعه مادرم را دیدم که در محراب عبادت ایستاد و همواره نماز می گذارد و در رکوع و سجود بود تا شب به صبح رسید و شنیدم که برای زنان و مردان مومن با ذکر نام آنها دعا می کند و هر چه بیشتر برای آنها از خداوند در خواست می کند اما برای خود دعا نمی کند.
عرض کردم: مادر! چرا برای خود دعا نمی کنی همان گونه که برای دیگران دعا می کنی؟
فرمود: فرزندم اول همسایه بعد اهل خانه. (کشف الغمه، ج 2، 96 - علل الشرایع، ج 1، باب 145.)

منبع:کتاب قصه های تربیتی چهارده معصوم(ع)محمدرضا اکبری