رسول اکرم صلی اللّه علیه وآله در یکی از مسافرتها با اصحابش در سرزمینی خالی و بی علف فرود آمدند، به هیزم و آتش احتیاج داشتند، فرمود: (هیزم جمع کنید) عرض کردند: یا رسول اللّه! ببینید، این سرزمین چقدر خالی است، هیزمی دیده نمی شود
فرمود: (در عین حال هر کس هر اندازه می تواند جمع کند).
اصحاب روانه صحرا شدند، با دقت بروی زمین نگاه می کردند و اگر شاخه کوچکی می دیدند بر می داشتند. هر کس
هر اندازه توانست ذرّه ذرّه جمع کرد و با خود آورد. همین که همه افراد هرچه جمع کرده بودند روی هم ریختند، مقداری زیادی هیزم جمع شد.
در این وقت رسول اکرم فرمود: (گناهان کوچک هم مثل همین هیزم های کوچک است، ابتدا به نظر نمی آید، ولی هر چیزی جوینده و تعقیب کننده ای دارد، همان طور که شما جستید و تعقیب کردید این قدر هیزم جمع شد، گناهان شما هم جمع و احصا می شود و یک روز می بینید از همان گناهان خرد که به چشم نمی آمد، انبوه عظیمی جمع شده است)(وسائل، ج 2، ص 462).
منبع:کتاب داستان راستان جلد1و2