عیسی علیه السلام به حواریین گفت: (من خواهش و حاجتی دارم، اگر قول می دهید آن را برآورید بگویم).
حواریین گفتند: (هرچه امر کنی اطاعت می کنم).
عیسی از جا حرکت کرد و پاهای یکایک آنها را شست. حواریین در خود احساس ناراحتی می کردند، ولی چون قول داده بودند خواهش عیسی را بپذیرند، تسلیم شدند، و عیسی پای همه را شست. همین که کار به انجام رسید، حواریین گفتند: (تو معلم ما هستی، شایسته این بود که ما پای تو را می شستیم نه تو پای ما را).
عیسی فرمود:
(این کار را کردم برای اینکه به شما بفهمانم که از همه مردم سزاوارتر به اینکه خدمت مردم را به عهده بگیرد (عالم) است. این کار را کردم تا تواضع کرده باشم و شما درس تواضع را فرا گیرید و بعد از من که عهده دار تعلیم و ارشاد مردم می شوید، راه و روش خود را تواضع و خدمت خلق قرار دهید. اساسا حکمت در زمینه تواضع رشد می کند نه در زمینه تکبر، همان گونه که گیاه در زمین نرم دشت می روید نه در زمین سخت کوهستان)(وسائل، ج 2، ص 457.).
منبع:کتاب داستان راستان جلد 1و2