پایگاه اطلاع رسانی قیام

قدرت منطق و بیان و شمشیر زبان خویش مغرور بود. قاسم بن عبیداللّه، از زخم زبان ابن الرومی خیلی می ترسید و نگران بود، ولی ناراحتی و خشم خود را ظاهر نمی کرد. برعکس طوری رفتار می کرد که ابن الرومی با همه بددلی ها و وسواسها و احتیاط هایی که داشت و به هر چیزی فال بد می زد از معاشرت با او پرهیز نمی کرد. قاسم محرمانه دستور داد تا در غذای ابن الرومی زهر داخل کردند. ابن الرومی بعد از آنکه خورد، متوجه شد. فورا از جا برخاست که برود

قاسم گفت: کجا می روی؟

به همانجا که مرا فرستادی.

پس سلام مرا به پدر و مادرم برسان.

من از راه جهنم نمی روم.

ابن الرومی به خانه خویش رفت و به معالجه پرداخت، ولی معالجه ها فایده نبخشید. بالا خره با شمشیر زبان خویش از پای درآمد(تتمه المنتهی، محدث قمی، ج 2، ص 400 و تاریخ ابن خلکان، ج 3، ص 44.).