ابوبصیر رحمه الله می گوید:
در کوفه بودم، به یکی از بانوان درس قرائت قرآن می آموختم. روزی در یک موردی با او شوخی کردم!
مدت ها گذشت تا اینکه در مدینه به حضور امام باقر علیه السلام رسیدم. آن حضرت مرا مورد سرزنش قرار داد و فرمود:
- کسی که در حال خلوت گناه کند، خداوند نظر لطفش را از او برمی گرداند، این چه سخنی بود که به آن زن گفتی؟
از شدت شرم، سرم را پایین انداخته و توبه
نمودم. امام باقر علیه السلام فرمود:
- مراقب باش که تکرار نکنی. ب: ج 6، ص 223.
منبع:داستان های بهار الانوار،محمود ناصری.
