یکی از غلامان امام حسن علیه السلام خلافی را مرتکب شد. حضرت قصد داشت او را مجازات کند. غلام برای خلاصی از تنبیه، این آیه را خواند و گفت:
سرورم! (الکاظمین الغیظ.(1))
حضرت فرمود:
- خشم خودم را فرو خوردم.
غلام گفت:
مولایم! (والعافین عن الناس.(2))
حضرت فرمود:
- از گناه تو در گذشتم.
غلام در آخر گفت:
- (والله یحب المحسنین.(3))
حضرت فرمود: تو را آزاد کردم و دو برابر آنچه پیشتر از من می گرفتی برای تو مقرر می سازم!(4)
1- ب: ج 41، ص 34 و ج74، ص 407.
2-ب: ج 74، ص 205.
3-ب: ج 75، ص455
4-ب: ج 33، ص 260.
منبع:داستان های بهار الانوار،محمود ناصری.