پایگاه اطلاع رسانی قیام

تا چه زمانی  افراد در بهشت و جهنم خواهند ماند، ابدیت تا کجا ادامه خواهد داشت؟

پاسخ:

سرنوشت انسان ها پس از روز قیامت، بعد از این که تکلیف افراد مشخص شد، افرادی که بهشتی هستند، برای همیشه در بهشت خواهند بود و از نعمت های الهی استفاده می کنند. اما کسانی که جهنمی هستند، برخی مانند کافران و مشرکان برای همیشه در عذاب خواهند بود، و گروهی دیگر از گناهکاران، بعد از مدتی از دوزخ نجات پیدا می کنند و وارد بهشت می شوند و در آن جا جاودانه خواهند بود.

 بهشت برای افراد پاک و با تقوا جایگاه جاودانی و دائمی است. کسی که به آن کانون رحمت راه می یابد و در بهشت قدم می گذارد، برای همیشه در آن جا می ماند و به طور دائم از نعمت های الهی برخوردار خواهد بود.اما دوزخ همچنان که گفته شد، برای اکثر گناهکاران که در آن وارد می شوند، جایگاه موقت است.برخی مدت معیّنی در آن معذّب خواهند بود و پس از پاک شدن از گناه، از دوزخ خارج می شوند و به بهشت می روند.

بیرون آمدن گناهکاران از دوزخ به گونه های مختلفی است؛ بعضی تمام ایام محکومیت خود را در دوزخ می گذرانند و پس از انقضای مدت مقرر، آزاد می شوند؛ گروهی قبل از آن که مدت محکومیت آن ها سپری گردد، مشمول شفاعت قرار می گیرند و از دوزخ آزاد می شوند؛ بعضی مورد عفو و بخشش خدا قرار می گیرند ودر پرتو رحمت واسعه او از دوزخ رهایی می یابند.

بنابراین در عالم قیامت انسان ها جاودانه خواهند بود و برای همیشه به زندگی اخروی خود ادامه می دهند وهیچ وقت از بین نخواهند رفت .بنابر این زندگی اخروی بی نهایت است و آن را حد و نهایتی نیست تا سۆال شود بعد از آن چه خواهد شد؟.

سخن از "بَعد" زمانی روا است که حد و محدودیتی در کار باشد اما در بی حدی و عدم نهایت، بَعد معنا ندارد. مثل آن است که گفته شود: بعد از بی نهایت چیست؟ طبیعی است که در این جا سۆال اشتباه و متناقض است، زیرا فرض بی نهایت، ناهمگون با تصور بعد است اما آیا این موجب بی معنا بودن زندگی خواهد بود؟ هرگز! بلکه بی معنایی را در طرف مقابل آن می توان ادعا کرد، زیرا اگر برای جهان آخرت نیز بعدی فرض شود، باز همین سۆال دربارة جهان سوم تکرار خواهد شد و همین طور... هر عالم مفروض دیگری بنابر سۆال از "بعد" همیشه باقی است و دیگر برای هستی هیچ نهایتی (که در آن هر چیز به کمال نهایی خود برسد) وجود نخواهد داشت و همیشه و همه چیز در یک حالت انتظار و مقدماتی قرار خواهد داشت.

هر چه بپرسیم: بعد چه خواهد شد، باز پرسش باقی است.علت آن که در دنیا از پایان عالم و بعد از بهشت و دوزخ سۆال می کنیم، آن است که تصور ما در این عالم محدود است. در این جهان، با امور مادی و محدود سر و کار داریم و به همین خاطر، ابتدا آن عالم را مقایسه با این عالم نموده و سپس از کیفیت آن سۆال می کنیم و به دنبال حد و محدودیت برای آن می گردیم. در حالی که نظام آخرت کاملاً متفاوت با نظام دنیا است. جاودانگی در بهشت، چیزی است که خواستة فطری و درونی انسان است که همیشه آن را می خواهد و عالم آخرت و بهشت، پاسخ به خواستة انسانی است.

بخش اعتقادات شیعه تبیان

منبع: آل البیت

منبع:سایت تبیان